Σκήτη του Προφήτη Ηλία

Η Ιερά Παντοκρατορινή Κοινοβιακή Σκήτη Του Προφήτου Ηλίου βρίσκεται μισή ώρα από τη Μονή Παντοκράτορος στην οποία ανήκει, σε αμφιθετρική και επικλινή τοποθεσία. Αρχικά στη θέση της σκήτης ήταν Κελί το οποίο παραχωρήθηκε το 1757, στον Ουκρανό πνευματικό μοναχό Παΐσιο Βελισκόφσκυ. Η προσέλκυση Ελλήνων, Ουκρανών και Μολδαβών μοναχών επέφερε την κτιριολογική επέκταση του Κελιού και την μετατροπή του σε Σκήτη που λειτούργησε για πρώτη φορά κοινοβιακά. Στη Σκήτη του Προφήτη Ηλία λειτούργησε συστηματική μετάφραση Πατερικών κειμένων στη ρωσική γλώσσα. Αναγνωρίστηκε σαν κοινοβιακή Σκήτη το έτος 1839. Στις αρχές του 20ου αιώνα αριθμούσε τριακόσιους μοναχούς, ρώσους κυρίως, οι οποίοι και προσπάθησαν να αναλάβουν και τη Μονή Παντοκράτορος, στα πλαίσια του εκρωσισμού του Αγίου Όρους. Όμως λόγω της Οκτωβριανής Επανάστασης ερήμωσε. Στις 22/05/1992 αναβίωσε από συνοδεία Ελλήνων μοναχών υπό τον Δικαίο Αρχιμανδρίτη Γέροντα Ιωακείμ Καραχρήστο. Το Κυριακό της Σκήτης Προφήτη Ηλία θεμελιώθηκε το 1900 από το Ρώσο ναύαρχο Βιβίλωφ και αποτελεί ένα ιδιαίτερα μεγάλο και επιβλητικό ναό. Στο Κυριακό φυλάσσεται η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας Δακρυρροούσας.